Юлиуш Словацкий
Друзья, надел земли мне дайте в ПольшеДрузья, надел земли мне дайте в Польше,
Хотя б клочок, коль много запросил!
И друга дайте, одного – не больше,
Чтоб духом был свободен, полон сил,
И вместе с ним – две равных половины –
Мы явим людям образ двуединый.
Вы дайте мне одну из малых звезд, –
Пускай мелькнет кометой среди мрака
И над лесами свой расстелет хвост,
Означив смерть лишь одного поляка.
Я силу неземную обрету,
Расправлю крылья, взмою в высоту.
Когда молюсь я, лежа как распятье,
За человека, за родимый край,
Я слышу: скачут рыцари – о братья! –
Мне видится смятенье вражьих стай.
Под звезды сам бегу, как бесноватый,
Глумятся звезды надо мной: куда ты?
О дьявольский, холодный звездный свет!
Меня твоя сражает укоризна.
В беспамятстве твержу какой-то бред,
Мне чудится, что в пламени отчизна.
Разбрасываю тысячи огней,
Но это пламя лишь в груди моей.
перевод А.М.Ревича
по-польскиDajcie mi tylko jedną ziemi milę -
Może, o! bracia, za wiele zachciałem -
Dajcie mi jedną bryłę - na tej bryle
Jednego duchem wolnego i ciałem.
A ja wnet z siebie sprawię i pokażę.
Że taki posąg - dwie będzie miał twarze
Dajcie mi gwiazdę mniejszą od miesiąca.
Kometę, złotym wiejącą szwadronem.
Niechaj po lasach będzie latająca.
A tylko święta jednym polskim zgonem.
A ja wnet siły dobędę nieznane.
Skrzydła wyrzucę - i wnet na niej stanę.
0! bracia moi, kiedy krzyżem leżę,
A proszę Boga o kraj, o człowieka -
To mi się zdaje, że tętnią rycerze,
A wróg z piorunem przed niemi ucieka...
Chce biec - lecz kiedy na blask gwiazd wynijdę,
Gwiazdy mię drwiące pytają, gdzie idę...
O! gwiazdy zimne - o świata szatany,
Wasze mię wreszcie niedowiarstwo zwali...
Już prawie jestem człowiek obłąkany,
Ciągle powiadam, że kraj się już pali,
I na świadectwo ciskam ognia zdroje.
A to się pali tylko serce moje.