Мария Павликовская-Ясножевская
Год сердечных трудов
читать дальшеКончается тот год, что весом равен веку...
От сентября Варшавы по холодный мглистый
Настороженный август - был он весь волненьем
Сверхчеловеческим. Я познавала счастье
Любить все новые и новые народы,
Как некогда любить могла людей отдельных.
О сердце, ввергнутое в грозный вихрь событий!
Я, как склонившаяся над землей богиня,
Узнала сладостную боль: любить народы,
Их обаяние. Вдруг, на моих глазах,
Народы падали, как срезанные розы,
Или, как облака, меняли облик свой.
А я, о них тревожась, плача, их звала
По имени. Весь год мое трудилось сердце.
Как много места в нем и мужественной силы,
Когда рождается в нем страсть к народам слабым,
Прекрасным, горестным, как люди...
(перевод Н. Астафьевой)
оригиналRok pracy serca
Mija rok, który wagą równa się z wiekami...
Od warszawskiego września, aż po zimny, mglisty,
Wyczekujący sierpień - był on jednym pasmem
Wzruszeń nad ludzką miarę. Kochałam w tym czasie
Kolejno poznawane przyjazne narody,
Tak dawniej kochać mogłam poszczególnych ludzi.
O serce opętane niezwykłością zdarzeń!
Jak bogini schylona nad ziemią, zaznałam
Niepojętej rozkoszy miłowania plemion,
Wzruszania się ich czarem. Nagle, w oczach moich
Złamane, upadały jak róże na wietrze
Lub kształt swój odmieniały szybciej niż obłoki,
A ja, trwożąc się o nie, wołałam je z płaczem
Po imieniu. Przeżyłam najwyższy wysiłek
Serca ludzkiego. Ileż miejsca w nim i mocy,
Gdy namiętnością płonie ku narodom słabym,
Pięknym, smutnym jak ludzie...
1940.